မႏွင္းဇီ

နင္ကျမန္မာ

ငါကရခိုင္

မ်ဥ္းျပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္း

မဆံုေကာင္းပါ

ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါ မႏွင္းဇီ --။

ဤကဗ်ာမွာ မႏွင္းဇီအား ကိုသာေက်ာ္ ေနာက္ဆံုးပီးခေသာ ကဗ်ာျဖစ္သည္။ ဤကဗ်ာကို ပီးၿပီးေနာက္ ကိုသာေက်ာ္သည္ သူခ်စ္ေသာ မႏွင္းဇီအားေၾကာခိုင္းၿပီး ရန္ကုန္မွ သူ႔မြီးရပ္ၿမီ ရခိုင္ျပည္သို႔ အၿပီးအပိုင္ထြက္ခြာလာခသည္။ ဘ၀ႏွင့္ပံု၍ ခ်စ္ခရစြာျဖစ္လို႔ ကိုသာေက်ာ္ မႏွင္းဇီႏွင့္ခြဲရစဥ္မွာ ရင္ဆို႔ေအာင္ခံစားရသည္။

အပိုင္း (၁)

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ ျမန္မာစာေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္ေသာ ရခိုင္သားကိုသာေက်ာ္သည္ သူႏွင့္အတန္းတူ အခ်ိန္တူ ျမန္မာမေခ် “မႏွင္းဇီ” ႏွင့္ ခ်စ္ရည္မွ်ခသည္။ သူ႐ို႕ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္ပံုကလည္း ဆန္းဆန္းေခ်ျဖစ္သည္။ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ နတ္ယင္းသြမ္းယင္း ရည္းစားျဖစ္လားခကတ္သည္။ မႏွင္းဇီ႐ို႕ေက်ာင္းသူအုပ္စုက အတန္းထဲတြင္ ကိုသာေက်ာ္အပါအ၀င္ ရခိုင္ေက်ာင္းသားမ်ားကို နာမည္ထုတ္မေခၚဘဲ “ခုႏွစ္ခိုင္” ဟုုေခၚသည္။ ရခိုင္မွ “ရေကာက္” ကို “ခုႏွစ္ဂဏန္း” ျဖင့္အစားထုိးၿပီး နတ္သည့္သြမ္းသည့္သေဘာ “ခုႏွစ္ခိုင္” ဟု ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။

မႏွင္းဇီသည္ သူ႐ို႕အုပ္စုထဲတြင္ အလွဆံုး၊ အသားမျဖဴမညိဳ ႏွာတံေပၚလြင္ၿပီး ရယ္လိုက္လွ်င္ ပါးခ်ိဳင့္ေပၚသည္။ သူ႔ပိုင္ အေခ်ာအလွမေခ်က “ကိုသာေက်ာ္” လို႔ ေခၚဖို႔အစား “ကိုခုႏွစ္ခိုင္” လို႔ ေခၚနီခါ ကိုသာေက်ာ္က ေအာင့္သက္သက္ ခံနီရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုသာေက်ာ္လည္း “ခုႏွစ္ခိုင္” လို႔ေခၚစြာတုန္႔ျပန္ဖို႔ စကားလံုးလိုက္ရွာရပါေတာ့သည္။ ထိုအခါ စကားတလံုးကို ကိုသာေက်ာ္လားေတြးမိသည္။

ထိုနိမွစ၍ မႏွင္းဇီက “ကုိခုနွစ္ခိုင္” လို႔ေခၚတိုင္း ကိုသာေက်ာ္ၿငိမ္ခံမနီ။ “ေဟ့ ကိုခုနွစ္ခိုင္ နီေကာင္းလား” ဟု မႏွင္းဇီးကမီးလာလွ်င္ ကိုသာေက်ာ္က “မႏွင္းဇီ” ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က “ကိုခုႏွစ္ခိုင္” မဟုတ္ပါ။ ကိုခ်စ္ခုိင္ပါ။ ခ်စ္ေကခုိင္လြန္းလို႔ “ကိုခ်စ္ခိုင္” လုိ႔ေခၚစြာပါ။ “ခုႏွစ္ခိုင္” လို႔ မေခၚပါကဲ့။ “ကိုခ်စ္ခိုင္” လို႔ နာမည္ေျပာင္းေခၚပီးလို႔ရပါဖို႔လားစသျဖင့္ ျပန္လွန္ရပါသည္။ ထိုအခါ မႏွင္းးဇီမွာ မ်က္လႊာခ်ၿပီး ေဂါင္းငံု႔လားတတ္သည္။ ထိုသို႔ တဦးႏွင့္တဦး နတ္ယင္းသြမ္းယင္းႏွင့္ ကိုသာေက်ာ္ႏွင့္ မႏွင္းဇီ႐ို႕ႏွစ္ဦး ေနာက္ပိုင္းတြင္ သမီးရည္းစားျဖစ္လားသည္။

အပိုင္း (၂)

ရည္းစားဘ၀ျဖစ္လားေသာအခါ သူ႐ို႕ႏွစ္ဦး မိုးမျမင္လီမျမင္ ေပ်ာ္သည္။ ေက်ာင္းၿပီးလွ်င္ မႏွင္းဇီကို လက္ထပ္ယူရန္ ကိုသာေက်ာ္က ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကိုသာေက်ာ္က ေက်ာက္ျဖဴမွ အမိအဖထံသို႔ အေၾကာင္းၾကားသည္။ မိခင္ျဖစ္သူ မိေဒၚညြန္႔ ရန္ကုန္ထိလိုက္လာၿပီး မႏွင္းဇီႏွင့္တြိသည္။ စကားေျပာသည္။ ေခၽြးမေလာင္းကို အကဲခတ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ စမ္းေခ်ာင္းသွ်မ္းလမ္းမွ မႏွင္းဇီ႐ို႕အိမ္ထိ လိုက္လည္သည္။ မႏွင္းဇီမိဘမ်ားႏွင့္လည္း တြိဆံုသည္။ အားလံုးအိုေက အဆင္ေျပသည္။ ကိုသာေက်ာ္႐ို႕ မိသားစုသည္လည္း ေက်ာက္ျဖဴတြင္ ထိပ္ထိပ္ႀကဲျဖစ္သည္။ အေသာက္အစားကင္းၿပီး လူတဘက္သားကိုကူညီတတ္ေသာ မိသားစုျဖစ္သျဖင့္ လူခ်စ္လူခင္မ်ားသည္။

၎အျပင္ လူမ်ိဳးေရးအစြဲကင္းသည္။ (ရခိုင္-ျမန္မာ) ခြဲျခားမႈမဟိ အားလံုးမိသားစုတခုကဲ့သို႔ သေဘာထားသည္။ ကိုသာေက်ာ္သည္ ရခိုင္သားျဖစ္ေသာ္လည္း က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အမ်ိဳးသားအေတြးအေခၚအယူအဆမဟိ။ သို႔ျဖင့္ မႏွင္းဇီကို ရာသက္ပန္အိမ္ေထာင္ဖက္အျဖစ္ ကိုသာေက်ာ္ ရြီးခ်ယ္လိုက္သည္။ ကိုသာေက်ာ္ႏွင့္ မႏွင္းဇီအၾကား မည္သည့္အဟန္႔အတားမွမဟိ။ ခ်စ္သူမ်ားေလွ်ာက္ေသာလမ္းသည္ကား ခေရာင္လမ္းမဟုတ္၊ ပန္းခင္းေသာလမ္းအတိျဖစ္သည္။

အပိုင္း (၃)

ထိုတနိ။ ထိုတနိကို ၾကမၼာငင္ေသာနိဟု ဆိုရဖို႔လားမသိ။ ထုိနိတြင္ ကိုသာေက်ာ္ႏွင့္ မႏွင္းဇီ႐ို႕ လမ္းခြဲခရပါသည္။ ကိုသာေက်ာ္ႏွင့္မႏွင္းဇီရို႕ႏွစ္ဦး ေရႊတိဂံုေျမာက္ဘက္မုခ္မွ ဘုရားေပၚသို႔တက္လာလတ္သည္။ လမ္းေဘးပန္းသည္တဦးက ပန္းတိလန္းလန္းဆတ္ဆတ္ ယူပါအံုးေျပာလို႔ ပန္းစည္း တေယာက္တစည္းယူၿပီး ဘုရားေပၚတက္လာသည္။ မႏွင္းဇီက အၤဂါသမီးျဖစ္၍ အၤဂါေထာင့္တြင္ပန္းတင္ၿပီး ေရႊတိဂံုေစတီကို လက္ညာရစ္ပတ္ယင္း အေနာက္ဘက္ေစတီရင္ျပင္ေတာ္အနီး အေနာက္ျပည္ရခိုင္ကုန္သည္ႀကီးမ်ားတန္းေဆာင္တြင္ ႏွစ္ေယာက္သားထိုင္သည္။

နီမညိႇဳးသိမ့္သျဖင့္ ဘုရားေပၚတြင္ လူႀကဲနီသည္။ အေခ်ႏွစ္ေယာက္က မိခင္ျဖစ္သူနွင့္အတူ တန္းေဆာင္အရိပ္ခိုၿပီး ခြာစာေကၽြးနီသည္။ ခြာေခ်တိကလည္း အေခ်လက္ထက္တက္ၿပီး အစာစားလိုက္ ပ်ံလိုက္နားလိုက္ ျမင္ရေသာျမင္ကြင္းသည္ ခ်စ္ဖို႔အလြန္ေကာင္းသည္။ ကိုသာေက်ာ္ႏွင့္ မႏွင္းဇီ႐ို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုး အေခ်တိ ခြာစာေကၽြးနီရာသို႔ မ်က္စိေရာက္လားသည္။ မႏွင္းဇီက ကိုသာေက်ာ္ကို စေျပာသည္။ “ကိုကို အေခ်တိ ကေကာင္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေရ” ကိုသာေက်ာ္ကလည္း သေဘာတူ ေဂါင္းညိတ္ယင္း “ဟုတ္ေတ မႏွင္းဇီ အေခ်တိ ကေကာင္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေရႏွန္း” ဟုဆိုသည္။

ထိုမွတဆင့္ သားသမီးမီြးလာပါက ေယာက္်ားေခ်ႏွင့္ မမေခ် “ပဇာကို ပိုႀကိဳက္ေတလဲ” ဟု မႏွင္းဇီက မီးသည္။ ကိုသာေက်ာ္က ေယာက္်ားေခ်ဘဲမြီးမီြး သမီးေခ်ဘဲမြီးမြီး သားသမီးျဖစ္သျဖင့္ ခ်စ္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာသည္။ ထိုမွတဆင့္ သားသမီးမ်ားမီြးလာပါက။ သားသမီးမ်ား၏နာမည္ကိစၥသို႔ ေရာက္လာသည္။ ထိုအခါ ကိုသာေက်ာ္က “ကိုယ့္သားတိကို ရခိုင္နာမည္စစ္စစ္ “သာထြန္းဦး“ ၊ “ေက်ာ္လွဦး” စသည္ျဖင့္ နာမည္ထားခ်င္ေၾကာင္းေျပာသည္။ မႏွင္းဇီမ်က္ႏွာ ကိုသာေက်ာ္စကားေၾကာင့္ အနည္းငယ္ပ်က္လားသည္။ “ဇာျဖစ္စြာလဲ မႏွင္းဇီ” ဟု မီးေသာအခါ မႏွင္းဇီက “ေအနာမည္တိ မျဖစ္ႏိုင္ထင္ေရ ကိုကို” ဟုဆိုသည္။

ကိုသာေက်ာ္က “ဇာျဖစ္လို႔လဲ မႏွင္းဇီ” ဟု မီးေသာအခါ မႏွင္းဇီက “စိတ္မဟိပါကဲ့ ကိုကို မႏွင္းဇီက သားေခ်တိနာမည္ကို ျမန္မာနာမည္ျဖစ္ေတ “ေက်ာ္စြာျမင့္” ၊ “ေဇာ္လြင္ျမင့္” ယင္းပိုင္ နာမည္တိရာထားခ်င္စြာပါ။ ဇာျဖစ္လို႔လဲဆို ကိုကို႔သားတိနာမည္ကို ရခိုင္ပိုင္ထားေက ကိုကိုသားတိ ဇာခါလည္း ရားထူးႀကီး၊ အစိုးရထိပ္ပိုင္းရာထူးတိကို ရလီဖို႔မဟုတ္ယာ။ မႏွင္းဇီက သားေခ်တိကို စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတိ၊ ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲတိ ျဖစ္ခ်င္စြာ။ နာမည္တခုေၾကာင့္ မႏွင္းဇီသားေခ်တိ အနာဂါတ္တက္လမ္း ပိတ္မလားစီခ်င္ပါ ကိုကို”။ ကိုသာေက်ာ္၏ႏွလံုးသား ဆားႏွင့္အတို႔ခံရပိုင္ ခံစားလားရသည္။

ဖေနာင့္ကသြီး ေဂါင္းဖ်ားတက္လားသည္။ “ဟုတ္လား မႏွင္းဇီ၊ ေအတိုင္းျပည္မွာ ရခိုင္နာမည္ထားစြာႏွင့္ အစိုးရထိပ္ပိုင္းရာထူးကို မရႏိုင္ပ်ာလား။ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတိ မျဖစ္ႏို္င္ပ်ာလား။ ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲ မျဖစ္ႏိုင္ပ်ာလား” ကိုသာေက်ာ္က ရင္ဆို႔ဆို႔ေျပာသည္။ မႏွင္းဇီသည္ အ၀ီးတနီရာသို႔ၾကည့္ယင္း ေျပာလာသည္။ “ဟုတ္ေတ ကိုကို ။ ေအခ်င့္ အမွန္ပါ။ မႏွင္းဇီ ကိုကို႔ကို စမခ်စ္ခင္ကပင္ ေအကိစၥကို အယင္စိုင္းစားၿပီးသားပါ။ အထူးသျဖင့္ သားသမီးတိ အနာဂါတ္ခရီး။ ရခိုင္သားတေယာက္ႏွင့္ရေရ မႏွင္းဇီသားသမီးတိ ေအတိုင္းျပည္မွာ ဇာပိုင္လူရာ၀င္လဲဆိုစြာကိုပါ”။ ကိုသာေက်ာ္ နားလည္လိုက္ပါပ်ာ။

မႏွင္းဇီး၏စကားလံုးမ်ားသည္ ကိုသာေက်ာ္၏ႏွလံုးသားကို မွ်ားခၽြန္းခၽြန္းႏွင့္ တခ်က္ခ်င္းထိုးနီေရပိုင္ ခံစားမိသည္။ ကိုသာေက်ာ္ ဇာလည္းဆက္ေျပာခ်င္ပ်ာ။ ထိုနိက မႏွင္းဇီကို သူ႔အိမ္သွ်မ္းလမ္းထိ ကိုသာေက်ာ္လိုက္ပို႔သည္။ သို႔ေသာ္ စကားတခြန္းမေျပာျဖစ္။ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး၏အိမ္အျပန္လမ္းရီးသည္ ဆိတ္ၿငိမ္လြန္းလွ၏။ မႏွင္းဇီ႐ို႕အိမ္သို႔ေရာက္ေသာ္လည္း စကားတခြန္းမွ်မေျပာမဆိုဘဲ လွည္းတန္းအခန္းသို႔ ကိုသာေက်ာ္ လွည့္ျပန္လာလတ္သည္။ လာလမ္းတေလွ်ာက္ ကိုသာေက်ာ္၏အေတြးအာရံုကို မႏွင္းဇီ၏စကားလံုးမ်ားက ႀကီးစိုးထားသည္။ ႏွလံုးသားျဖင့္ရင္း၍ခ်စ္ရပါေသာ္လည္း ဘ၀ကား မႏွင္းဇီကို လက္ထပ္ရန္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။ ကိုသာေက်ာ္ နားလည္သေဘာေပါက္လိုက္သည္။

(နိဂံုး)

မိုးလင္းေသာအခါ ကိုသာေက်ာ္ မႏွင္းဇီ႐ို႕အိမ္သို႔လားပါသည္။ မႏွင္းဇီက အိမ္တန္းခါးဖြင့္ပီးသည္။ ကိုသာေက်ာ္အိမ္ထဲ၀င္ရန္ စိတ္မဟိေတာ့ပါ။ အသင့္ရြီးယူလာေသာကဗ်ာႏွင့္ မႏွင္းဇီ အမွတ္တရပီးထားခေသာပစၥည္းမ်ားကို မႏွင္းဇီလက္ထဲ ပီးအပ္ယင္း ကိုသာေက်ာ္ မႏွင္းဇီကို ေၾကာခိုင္းလိုက္ပါသည္။

မႏွင္းဇီ

နင္ကျမန္မာ

ငါကရခိုင္

မ်ဥ္းၿပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္း

မဆံုေကာင္းပါ

ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါ မႏွင္းဇီ --။


(ဂနိန္႔ရခိုင္ျပည္ဘေလ့မွ)