(၂) ကဆုန္
တန္းခူးကုန္ျပန္၊ တာသႀကၤန္လည္း၊ လြန္လတ္သည္။ ။ ခုဆန္းေရ-ကဆုန္လ၊ ေမာင့္ေၾကာင့္စိတ္ပူ၊ မွီးသူတ- တတနယ့္။ ။ စိမ္းေရာင္ျမ-ပင္တကာ၊ ႐ြက္သစ္ႏုေဆာင္၊ ပင္တိုင္းေျပာသည္၊ ေျခာက္ေရာင္အလွ်ံျဖာသား။ ။ ႐ႈေခ်ေသာ္- လြမ္းဘြယ္တိ၊ ကဆုန္ရီသြန္း၊ မိုဃ္းပန္းပြင့္လာဘိက။ ။ စိတ္သတိ-ညႈိးပူဆာ၊ ၿခိဳးသားကူေက၊ စိတ္ပူေရာက္ျပန္လွာ၍။ ။ ဘံုေမြ႔ရာ သလြန္ထက္၊ ညဥ့္ေလးယံမွာ၊ တယံမယ္မစက္တည့္။ ။ ႀကံေတြးဆ- ေန႔စဥ္ခါ၊ ဝတိန္တ႐ိုး၊ ပဇၨဳန္မိုဃ္းသည္၊ ၿဖိဳးၿဖိဳး႐ြာျပန္လွာ၏၊ မယ့္လြမ္းစြာကို- ေမာင္မသိ၊ ပဇၨဳန္သခင္၊ ၿပိဳးေျပာက္ဆင္ေက၊ ေကာင္းကင္လွ်ပ္ေရာက္ၿပီ့မွ်။ ။ ႐ႈၾကည့္ဘိ- ခုခ်ိန္ခါ၊ ေသာတာပန္းေလာင္း၊ ေရာင္ေမာင္းတစ္ေထာင္ျဖာသား။ ထြက္လာေရ- နီမင္းနတ္-ဣႏၵေခၚတြင္၊ ဝတိန္ခြင္ဝယ္၊ ျမင္းဆင္ရထားတပ္၍။ ။ ခ်ီတက္လတ္- မိုးေကာင္းကင္၊ ျမင္းမိုရ္လွည့္ပတ္၊ ယုဂန္ထြဋ္ဝယ္၊ ခ်ည္းကပ္လာလတ္က်င္မွ။ ။ ဘုန္းတန္း႐ွင္- ပဇၨဳန္နတ္- ျမပန္းျမပင္၊ ျမကံုးဆင္ေက၊ နတ္သွ်င္ျမင္ျပန္လတ္ေက။ ။ ဆြတ္ဆြတ္ၿပံဳးရယ္႐ႊင္၊ ဘယ္ကတင့္ဆံုး၊ မံႀကိမ္လံုးႏွင့္ပင္တည့္။ ။ ညာဘက္တြင္- စြဲးသံလ်က္၊ မိုဃ္းနတ္ဘုန္း႐ွင္၊ က-ၿမဲးဆင္သည္၊ ေပ်ာ္႐ႊင္ျမင္းႏွင့္ထြက္က။ ။ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္လွ်ပ္ေရာင္ျဖာ၊ ကဆုန္စ-မိုဃ္း၊ ထင္ႀကိဳးသြန္းခ်လာသည္။ ။ မယ့္ကို လြမ္းရာျဖစ္ဖို႔ေလ။ ။
----------------
ဝန္ခံခ်က္။ ။ ဒြါရာဝတီ ဦးေမာင္ႀကီး၏ “ဥဂၢါပ်ံဆို-ရတုမ်ား” (ပထမအႀကိမ္-၂၀၀၆ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီ) ထုတ္စာအုပ္မွကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါေရ။
(က်န္ေရအပိုုင္းတိကိုဆက္လို႔တင္ပီးလားပါေမ။)
Posts
0 မွတ္ခ်က္:
Post a Comment