ရခိုင္ျပည္ ေတာင္ရင့္ကြ်န္း ဟိ ေပါက္ေတာျမိဳ.ႏွင့္ သ၀င္ေခ်ာင္းရြာၾကားတြင္ ေတာင္ညိုဟုေခၚေသာ ရြာေခ်တစ္ရြာဟိလီသည္။ ရွိလူၾကီးတိက အယင္ေခါက္အခါက ထိုရြာဟိ မဆမ တစ္ေယာက္၌
ပင္ ေရႊတစ္ပိသာ ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင့္ ေျပာဆိုကတ္ပါသည္။ ထိုအေၾကာင္းအရာကို ေနာက္ေၾကာင့္ျခီရာခံ လိုက္ၾကည့္ေသာအခါတြင္ .... ။
xx xx xx xx xx xx xx xx

သိုက္ဆရာ ထြန္းလွၾကိဳင္တစ္ေယာက္ သိုက္က်မ္းစာအုပ္အေဟာင္းတစ္အုပ္ႏွင့္ ဇကုန္အလုပ္ သ်ဳပ္နိန္သည္။ စာရြက္တိကို တစ္ရြက္ခ်င္းစီ စိတ္ရွည္လက္ရွည္လွန္လ်က္ သူ.စိတ္ၾကိဳက္လိုက္ခ်င္ေသာ သိုက္ကားမတိြသိမ္.။
စာအုပ္မဆံုးခင္ ေနာက္ဆံုး ၅ရြက္ေလာက္အလိုတြင္ ထြန္းလွၾကိဳင္မ်က္ႏွာ မိွဳရေသာမ်က္ႏွာပိုင္ အျပံဳးပန္းတိ ၀ီလာသည္။ အေၾကာင္းမာမွဳကား သူ.စိတ္ၾကိဳက္သိုက္တစ္ခုတိြလိုက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ပါးစပ္ကလည္း "ေတာင္ညိုသိုက္"
ဟုရြတ္လိုက္သည္။ ထို.ေနာက္ သူ.အေဖၚ လြယ္အိတ္အေဟာင္းေသွ်ထဲကို သိုက္လိုက္ရန္လိုအပ္ေသာ တံဇာပလာတိ ထည့္ျပီး ခရီးထြက္လာသည္။ သူနိန္ေသာရြာက ၁၈မိုင္ခန္.ေလ်ာက္ျပီးေသာအခါ ပိႏၷဲေခ်ာင္းကြ်န္းအဆံုးကို သူျခီခ်မိသည္။
ယင္းေနာက္ ကြ်ဲကူးျမစ္(ေတာင္ဖူးျမစ္)ကို ကုတိုးျဖင့္ ကူး၌ ေတာင္ရင္းကြ်န္း ေတာင္ဘက္အစမွ ၂နာရီခန္. ျခက်င္ေလ်ွက္ျပီးေသာအခါ ေတာင္ညိုေတာင္ဂူေပါက္တိကို ထြန္းလွၾကိဳင္ လွမ္းျမင္ရသည္။ ထိုေတာင္ညိုဂူေပါက္ ၄၈ ေပါက္ကို ရခိုင္လက္သမား
၅၀၀ ကတစ္ညဥ့္တည္း ထုလုပ္ပူေဇာ္ခကတ္ေၾကာင့္ ရာဇ၀င္ဟိသည္။ ထြန္လွၾကိဳင္လည္း ေတာင္ညိဳဂူေပါက္ဘုရားမ်ားကို တ၀ဖူးျပီး အရိပ္ေကာင္းေသာ သရက္ပင္ၾကီးတိေအာက္တြင္ အေညာင္းေျဖလိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ သူ.အသက္မီြး၀မ္းေၾကာင္း
ပညာ သိုက္ အလုပ္ကို စဖို. သူ.ျခီလွမ္းတိ ေတာင္ညိုေတာင္ထက္သို. တရီြ.ရီြ. လွမ္းလာသည္။ ေတာင္ထိပ္ဖ်ားကို မေရာက္ခင္ သုူ.သိုက္စာအုပ္အတိုင္း ေက်ာက္ဂူေဟာင္းေသ်ွတစ္လံုးကို ထြန္းလွၾကိဳင္ တိြသည္။ "ေအာ္..ဟုတ္ေတမလားေယ" ဟုသူရြတ္လိုက္
ျပီး သူ.ျခီလွမ္းတိ ဂူေပါက္၀ ဘက္ကို ရိီြ.လာသည္။ သူဂူေပါက္၀ကို ၀င္လိုက္ေသာအခါ မထင္မွတ္ေသာ အရာတစ္ခု ထြန္းလွၾကိဳင္ကို လျပာစိုင္စီသည္။ အလြန္တရာမ ဧရာမ ငန္းျမီြၾကီးတစ္ေကာင္သည္ သူ.ကို ေပါက္သတ္ရန္ ေဒါသႏွင့္ အသ်ွိန္ျပင္းစြာ
ထြတ္ပါလတ္သည္။ ထြန္းလွၾကိဳင္ အတိြအၾကံဳဟိသူပီပီ ငါးခူျပံဳး ျပံဳးလိုက္ျပီး သူလြယ္အိတ္ထဲက ဆီးလံုးမ်ားျဖင့္ ငန္းျမီြၾကီး ပါးစပ္ကို ပစ္ထည့္လိုက္သည္။ ထိုအခါ ထိုျမီြၾကီးသည္ အလြန္တစ္ရာမွ ယဥ္ေက်းလားျပီး ျမီျပင္တြင္ ၀ပ္ပီးေလသည္။ ထြန္းလွၾကိဳင္
ငန္းျမီြၾကီးကို စီလ်က္ဂူေပါက္ဆံုးသို. ၀င္ေရာက္လားေလသည္။ ဂူေပါက္အဆံုးအေရာက္တြင္ ထြန္းလွၾကိဳင္ အလြန္ပင္စိတ္ပ်က္မိေလသည္။သူ.မ်က္ႏွာတြင္၀မ္းနည္းမွဳအရိပ္ေရာင္တိထင္ဟပ္လာသည္။ " ေယာ္ သီကတ္ရာမလားဂု။ ေဒေလာက္အ၀ီးၾကီး
ကနိန္လာစြာ တစ္ခုေလ့မရ။ မီးခြတ္အစုတ္တစ္လံုးရာ ရေရ။" ဟူစိတ္ပ်က္စြာေျပာလိုက္မိသည္။ ဟုတ္ပါသည္။ထြန္းလွၾကိဳင္ စိတ္ပ်က္ဖို.ဆိုေကေလ့ စိတ္ပ်က္စရာပါ။ ပဇာေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဂူ၏အဆံုး ေဟာင္းနိန္ေရ စာပြဲထက္တြင္ မီးခြတ္အစုတ္တစလံုးက
လြဲျပီးေက ဇာတစ္ခုမွ ထြန္းလွၾကိဳင္ မတိြျခင္းျဖစ္သည္။ ထြန္းလွၾကိဳင္ လည္းထိုမီးခြတ္ကို ယူေဆာင္လ်က္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ ေတာင္ေအာက္ကိုဆင္းလာရာ ယာလုပ္စားနိန္ေသာ ၀ါၾကီးလင္မယားႏွစ္ေယာက္ကိုတိြလီသည္။ထြန္းလွၾကိဳင္ လည္းရီတစ္မုတ္
ေတာင္းေသာက္လ်က္ သူ.မီးခြတ္အစုတ္အား ထို၀ါၾကီးလင္မယားကိုလက္ေဆာင္အျဖစ္ပီးလိုက္လီသည္။
xxxx xxxx xxx xxx xxx xxxxxx xxxx

၀ါၾကီးမသည္ တစ္နျခင္းလံုးယာအလုပ္ေၾကာင့္ ႏွႏွစ္ျချခစ္အိပ္ေမာက်လ်က္ဟိသည္။ ၀ါၾကီးမအိပ္စြာကိုေခ်ာင္းနိန္ေသာ၀ါၾကီးက ဘိန္းသ်ွဴ ရန္ တတိုးေသွ်ထလိုက္သည္။ ၀ါၾကီးသည္ သူ.လက္က်န္ဘိန္းတိ သ်ွဴးလိုက္ျပီး မိွန္နိန္လိုက္သည္။ယေကေလ့ သူ.စိတ္
တြင္ညက သိုက္ဆရာ ပီးလိုက္ေသာမီးခြတ္အေဟာင္းေသ်ွကို သတိရလာသည္။ ယင္းေနာက္ ထိုမီးခြတ္ေဟာင္းေသ်ွအား ဂ်ီးတိကိုခြ်တ္တိုက္လ်က္ ရနံဆီထည့္လိုက္သည္။ ထိုေနာက္ မီးထြန္းလိုက္ေသာအခါ..."ဇာလိုဘာေလအသွ်င္" အသံႏွင့္အတူ
ေၾကာက္ဖို.ေကာင္းေသာဘီလူးၾကီးတစ္ေကာင္ မီးခြတ္ထဲမွထြတ္လာျပီး ၀ါၾကီးရိွတြင္ဒူးေထာက္ခစားလီသည္။ အဖိုး၀ါၾကီးလည္း လျပာစိုင္ေအာင္ေၾကာက္ၾကီးသန္ဖက္၀င္လ်က္ မီခြတ္ကိုမွူတ္သတ္လိုက္သည္။ မီးခြတ္မီးသီလားေသာအခါ ထိုဘီလူးၾကီးသည္
မီးခြတ္ထဲ၀င္လ်က္ ေပ်ာက္ကြယ္လားလီသည္။ အင္ဒန္ေခ်ၾကာျပီးေနာက္ အဖိုး၀ါၾကီးသည္ဘီလူးၾကီးေျပာေသာစကားကို ျပန္လည္သံုးသပ္လ်က္ဟိသည္။ "ဇာလိုဘာေလအသွ်င္၊ ဇာလိုဘာေလအသွ်င္၊ ေဒခ်င့္ေတာ့ခါ တစ္ခုခုယာ။"ဟု နွုန္းခ်င္းတည္း
ရြယ္ရြတ္ေျပာဆိုျပီး မိမိ၏စိတ္ကို ဂီယာတင္လိုက္သည္။ ယင္းျပီးေနာက္ မီးခြတ္ကို အရာတစ္ေခါက္ျပန္ထြန္းလိုက္ရာ ထိုဘီလူးၾကီးသည္ "ဇာလိုဘာေလအသွ်င္" ဆိုေသာအသံႏွင့္အတူ မီးခြတ္ထဲမွထြတ္ပါလတ္သည္။ အဖိုး၀ါၾကီးလည္ ဘိန္းအလြန္ၾကိဳတ္တတ္
ေရလူျဖစ္ရာ "ဘိန္း" ဟုေတာင္းလိုက္မိသည္။ ဘီလူးၾကီးလည္းတစ္ခ်က္ျပံဳးျပီး ၀ါၾကီးအား ဘိန္းတစ္တံုးပီးလ်က္မီးခြတ္ထဲသို.ျပန္၀င္လားလီသည္။ ေနာက္တစ္ရက္မိုးလင္းေသာအခါ ၀ါၾကီးမွာ အလြန္ပင္ထူးဆန္းနိန္သည္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး အျပံဳးတိႏွင့္
ျပည့္လ်က္ဟိသည္။ ၀ါၾကီးမ ေပါက္ေတာကို ဇီးျပဳဖို.လားေသာအခါတိုင္း "ေဟ..ငါ့အတြက္ ဘိန္း တစ္စိေခ် ၀ယ္ခဘလင္" ဟု ၀ါၾကီးမအား အေသ်ွတစ္ေယာက္ပိုင္ပူဆာတတ္ေသာ၀ါၾကီးသည္ အဂုယပိုင္မမွာတတ္သည္မွာလည္း ၀ါၾကီးမ တြတ္သံသယျဖစ္စရာ
ျဖစ္လာသည္။ ရက္အင္ဒန္ၾကာျပီေနာက္ ၀ါၾကီးမသည္ အင့္မခံေတာ့ဘဲ ၀ါၾကီးအား သူ.လွ်ိဳ.၀ွက္ခ်က္ကိုေျပာျပရန္ မဟုတ္ပါ အိမ္ကဆင္းလားရန္ ရာဇသံပီးလိုက္သည္။ ၀ါၾကီးလည္း အေသ်ွကပင္ တစ္သက္လံုးအလိုလိုက္လာေသာ သူ.၀ါၾကီးမအား အေၾကာင္းစံု
ဖြင့္ေျပာျပလိုက္လီသည္။" ေအးဟိုင္း ယင္းမီးခြတ္ထဲက ဘီးလူးၾကီးေလ ငါ့ကို တစ္နိ ဘိန္းတစ္တံုးစီ ပီးနိန္လို. နင့္ကို ငါ မမွာေစာ္။"ဟု ၀ါၾကီး၀န္ခံေျပာလိုက္သည္။ထိုအခါ၀ါၾကီးမက " ေအာ္ ဘေလာက္ေတာ္ေလခ်က္ၾကည့္ဇမ္၊ ဇာလိုဘာေလအသွ်င္
ဆိုေရ ဘီးလူးဘားက ဘိန္းရာ ေတာင္နိန္လီယာ။ ဇာမာေလ ယင္းမီးခြတ္။" ဟု ၀ါၾကီးကို ေအာ္ေငါက္ေတာင္းလိုင္ေလသည္။ ယင္းေနာက္ လင္မယားျပိဳင္တူထိုင္လ်က္ မီးခြတ္ကိုထြန္းဖို.ပ်င္လိုင္စဥ္ ၀ါၾကီးက "ေဟး ဘိန္းေတာင္းကို ဘိန္းပီးေက ေရႊေတာင္း
ေကေလ့ ေရႊပီးဖို.လားမသိမ့္ယာ"ဟုေျပာလိုက္ရာ ၀ါၾကီးမက "တိန္းလို.နိန္ဆရာမခံေက့ ငါၾကည့္လုပ္ေမ" ဟုဆိုကာ၀ါၾကီး ပါးစပ္ကို ပိတ္လိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ ၀ါၾကီးမက မီးခြတ္ကို မီထြန္းလိုက္ရာ ဘီလူးၾကီးသည္"ဇာလိုဘာေလအသွ်င္" ဆိုေသာအသံႏွင့္
တျပိဳင္းတည္းထြတ္ေပၚလာသည္။ ထိုအခါ ၀ါၾကီးမ က "ေရႊ"ဟု တစ္လံုးတည္းေျပာလိုက္သည္။ဘီလူးၾကီးလည္း အေဘာင္ေတာင္းေသာ ေရႊ လိုသေလာက္ပီးျပီးမီးခြတ္ထဲသို.၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္လားေလသည္။၀ါၾကီးမ လင္မယားလည္း ေရႊတိကို ေဘာက္သာ
အိတ္မ်ားႏွင့္ထုတ္လ်က္သိမ္းဆည္းျပီး တစားဇာစီ ေပါင္ေတာျမိဳ.၌ ေပါင္ႏွံေရာင္ခ်လ်က္ ေပ်ာ္ရြင္စြာနိန္ထိုင္စားေသာက္လ်က္ဟိကတ္ေလသည္။ လအင္ဒန္ၾကာျပီးေနာက္၀ါၾကီးသည္ နႏြမ္းပပါးႏွင့္ သိုက္ဆရာထြန္းလွၾကိဳင္ကို အတြက္ေပၚလာလီသည္။
သူ.ေက်းဇူေၾကာင့္ သူရို.လင္မယား အဂုပိုင္ မေၾကာင့္ၾကမေတာင့္တဘဲ နိန္ႏိုင္ခေရ မဟုတ္ပါေလာ.။ ထိုေနာက္ ၀ါၾကီးသည္ ၀ါၾကီးမကို ေခၚလ်က္" ၀ါၾကီးမ.. ငရို.တိလည္း အိုလာယာ။ေဒေရႊတိကို ေဒတသက္ စားလို.လဲကုန္ဖို.မဟုတ္။ထိုသိုက္ဆရာေသ်ွ ေက်းဇူး
ကိုေလ့ ငရို.မမိသင့္။ယင္းသူကို လိုက္ရွာျပီးေက ေဒမီးခြတ္ကိုျပန္းပီးလိုက္ကတ္ေမ ဟိုင္.." ဟုအၾကံပီးေလသည္။ ၀ါၾကီးမ လည္း သေဘာတူသျဖင့္ ၀ါၾကီးသည္ သိုက္ဆရာကို ျခီရာေကာက္ ရာ ထိုသိုက္ဆရာသည္ သ၀င္ေခ်ုာင္းရြာတြင္ေလာင္းၾကီးတစ္စင္း
ျဖင့္ခရမ္းသီးေရာင္းနိန္ေၾကာင့္ သတင္းရဟိလီသည္။
xxxxxx xxxxxxxx xxxxx xxxx xxx

သိုက္ဆရာ ထြန္းလွၾကိဳင္သည္ ေလာင္းၾကီးထက္၌ သူ.ခရမ္းသီးတိ အေၾကာင္းေအာ္ဟစ္ေရာင္းခ်နိန္စဥ္ ၀ါၾကီးတစ္လံုးကသူ.နာမည္ကို လွမ္းေခၚနိန္သည္ကိုသတိျပဴမိလိုက္သည္။ ေနာက္သို.ျပန္လည့္ၾကည့္လို္က္ေသာအခါ ေတာင္းညိုေတာင္၌ ယာလုပ္
စားနိန္ေသာ ၀ါၾကီးျဖစ္ေၾကာင္းခ်က္ခ်င္းသတိျပဳမိလိုက္သည္။ " ေယာ္ အဖိုးဘာယာ မလား၊ ဇာကိစၥဟိပါေလ။ကေကာင္းဘျပင္းၾကီးဘာကာ။" ဟုမီးလိုက္သည္။ ထိုအခါ အဖိုးက"ကိစၥကိုေတာ့ခါ မမိန္းေက့ဖိ၊ မင္းခရမ္းသီးေလာင္းကိုထားခ။ မင္း ငါ့ေနာက္ကို
အဂုလိုက္လတ္။ ငါ့ အိမ္ကိုေရာက္ခါ အေၾကာင္းစံုသိလိမ္.ေမ"ဟုေျပာေလသည္။သိုက္ဆရာ ထြန္းလွၾကိဳင္ အစတြင္ျငင္းဖို.ပ်င္နိန္ေသာ္လည္း သူ.မီးခြတ္အစုတ္ကို သတိရလိုက္ျပီး "ေဒခ်င့္ေတာ့ခါ တစ္ခုခု" ဟုစိတ္ကူးမိလိုက္ျပီးသူလြယ္အိတ္ကို ကမမ္းကတမ္း
လြယ္လ်က္ ၀ါၾကီးေနာက္က လိုက္ပါလာေလသည္။ အိမ္သို.ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ၀ါၾကီးလင္မယားႏွင့္အတူထိုင္လိုက္စဥ္ ၀ါၾကီးက မီးခြတ္ကို မီးထြန္ဖို.ျပင္လိုက္ျပီး "ၾကည့္နိန္ကား မင္း"ဟုထြန္းလွၾကိဳင္ ကို ေျပာလိုက္သည္။ မီးခြတ္ကို မီထြန္းလိုက္ရာ ဘီလူးၾကီးသည္
"ဇာလိုဘာေလအသွ်င္" ဆိုေသာအသံႏွင့္တျပိဳင္းတည္းထြတ္ေပၚလာသည္။ ထိုစဥ္ သိုက္ဆရာ ထြန္းလွၾကိဳင္သည္ အခြင့္အရီးကို လတ္လြတ္မခံႏိုင္ဘဲ သူ.မွာပါလာေသာ ဆီးၾကိမ္လံုးႏွင့္ ဘီလူးၾကီးကိုရိုက္သတ္လိုက္ရာ ဘီလူးၾကီးသည္ အသက္ထြက္လ်က္
ေရႊတံုးအသြင္သို.ေျပာလဲလားလီသည္။ သိုက္ဆရာ ထြန္းလွၾကိဳင္သည္လည္း ဘီလူးၾကီး၏မ်က္လံုးတစ္စံုကို လ်င္ျမန္စြာေဖာက္လ်က္မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ ၀ါၾကီးသည္ အလြန္ဘင္အံံ့ၾအ သင့္လ်က္ သိုက္ဆရာ ထြန္းလွၾကိဳင္အား" အေ၀း မင္းဘေဇာင္ လူလဲ
ေတာင္းသမွ်ကို ပီးစြာဘီလူးကို သတ္ပိုက္ေတေထာေဒသူ" ဟုစိတ္ပ်က္စြာေျပာလိုက္သည္။ ၀ါၾကီးစကားမဆံုးခင္သိုက္ဆရာ ထြန္းလွၾကိဳင္သည္ ၀ိဇာ ရလ်က္ ေကာင္းကင္သို.ပ်ံတက္လားျပီး ၀ါၾကီး၊၀ါၾကီးမ တဲအိမ္ထ၌ ရပ္နားလ်က္" ေအာ္..အဖိုး နန္.အေဘာင္
အကြ်န္. ဆႏၵတိျပည့္ဘာယာ၊ အဖို.ရို. အေဘာင္းရို.မာေလ့ ေရႊတိ ေဒတသက္စားလို. မကုန္ဘာယာ။ ရီြတံုးျဖစ္လားခေရ ဘီးလူးၾကီးကို ေတာင္ညိဳ ရြာသားတိကို တစ္ေယာက္တစ္ဖ့ဲစီ ၀ီပီးလိုက္ပါ။ေက်းဇူးတင္ပါေရ။ အကြ်န္လားပါယာ၊ နွတ္ဆက္ခပါယင့္"
ဟုေျပာဆိုလ်က္ အာကာထက္ကို ပ်ံတက္ေပ်ာက္ကြယ္လားလီသည္။



(မွတ္ခ်က္ ။ ။ အေသွ်ခါ ၾကားဖူးခေသာ ၀တၳဴ ေသ်ွတစ္ပုဒ္ကို ဇာတ္လမ္းအသြင္ဖန္းတီးရီြးသားထားပါသည္။)

ဆက္လက္ၾကိဳးစားနိန္ေရ။

ေအးေမာင္(ရင္အံုေတာ္ဓာတ္)
၁၆၊၀၅၊၀၉(၁၄:၃၄)

(ဘုရင္မာရယုဘေလာ့မွ)