ဖါးေခ်တေယာက္ ဂနိမိုးထဖက္ ဘူးသီးေတာင္သေဖၤာနန္႕လိုက္ရဖို႕မွန္း သိေဂေလ့ အိပ္ရာထေနာက္က်လားခေရ။ အိပ္ရာဒရုန္းဘရုန္းထဘနာ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္ၿပီးေက လမ္းမာတိြေရ ဆိုက္ကားတစီနန္႕ သေဖၤာဆိပ္ကိုဆင္းပါလတ္ေတ။ သေဖာၤဆိပ္အ၀ကိုေရာက္စြာနန္႕ ဆိုက္ကားထက္ကခုန္ဆင္းပနာ ေဖာင္ေတာ္ဖက္ကိုၿပီးယင္း လက္ကနာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတ။ လက္မာ နာရီမပါလတ္ မိက်န္ခယာ။ ေဘးနံၾကည့္ပနာ အနားမာတိြေရ ၀ါႀကီးတလံုးကို
” အခင္ႀကီး...ဇာႏွစ္ခ်က္တီးပါယာလဲ မသိ”
လို႕ မီးလိုက္ေတ။ ေယခါ ၀ါႀကီးက ေဒါသဟဟုန္းထြက္ပ်ာ
” မေျပာေ၀း”
ဆိုဘနာ ျပန္ေဟာက္ပလိုက္ေတ။ ဖါးေခ်စေကေတာ့ လန္႕လည္းလန္႕လားေရ၊ ၾဟက္ေလ့ၾဟက္လားခေရ။ ေနာက္ဆံုး အၾဟက္ေျပေခ်နန္႕......”ေယာ္.....အခင္ႀကီးကေလ့ နာရီတခ်က္ေခ် မီးစြာကိုပင္....ဇာျဖစ္လို႕မေျပာခ်င္ေစာ္ဘာလဲ” လို႕ မီးလိုက္ေတ။ ၀ါႀကီးက ဖါးေခ်မ်က္ႏွာကို စဇိၾကည့္ဘနာ ျပန္ေျပာလိုက္စြာက ” ငါ..နာရီ၀ယ္ခါ..မင္း ေဖ့သွ်ာတျပားထည့္လို႕လား” လတ္........။
free4waddy
အားလံုးေပ်ာ္ၾဟြင္ႏိုင္ကတ္ပါစီ
(ခြန္းတိုင္းသက္သီဘေလာ့မွ)
Posts
0 မွတ္ခ်က္:
Post a Comment