တခါက ကယန္း(ပေဒါင္)တိနီေရ ရြာတရြာနားမာ ဗမာစစ္တပ္ကားတစီး ေတာင္ထက္ကနီ ႀဘိတ္ေပါက္ပနာ ေျမာင္ထဲကိုထိုးက်လားခေရလတ္။ ေယခါ ကားဒရိုင္ဘာက အပါးဆံုးကယန္း(ပေဒါင္)ရြာ တရြာမာလားဘနာ ”က်ေနာ့္ကား”ေမွာက္”လားခလို႕ တခ်က္ေခ်အကူအညီပီးကတ္ပါ”လို႕လားေျပာေရ။ ရြာသားတိကေလ့ အားတက္သေရာနန္႕ ဒုကၡေရာက္နီေက ကူညီရဖို႕နန္႕ရာဆိုဘနာ လူတိစု၊ လိုအပ္စြာပစၥည္း၊ ပစၥယတိကို ယူၿပီးလိုက္လာကတ္ေတ။
ကားထိုးက်လားခေရေတာင္ထက္ကိုေရာက္လို႕ ကားကိုလည္းလွမ္းျမင္ရခါ ကူဖို႕လိုက္လာေရ ကယန္းတိက ဒရိုင္ဘာကို ဆဲလူဆဲ၊ သတ္ဖို႕ပုတ္ဖို႕ပ်င္လူကပ်င္ ျဖစ္လာကတ္ေတ။ေယခါ ဒရိုင္ဘာက
”ဇာျဖစ္လို႕လဲ ငါေအေလာက္ဒုကၡေရာက္နီစြာကို မကူညီကတ္ဘဲနန္႕ ငါ့ကိုရာတခု ဆဲလူဆဲ၊ သတ္ဖို႕ပ်င္လူပ်င္ လုပ္နီကတ္ေတဂါ” လို႕ မီးလိုက္ေတ။
ေယခါ ေအာက္သားစကားတတ္ေတ ကယန္းလူႀကီးတေယာက္က
”မင္း ငါရို႕ကို၀ါေရ” ဆိုပနာျပန္ေျပာေရ။
ဒရိုင္ဘာက ”ဇာက၀ါခီဖို႕လဲ..ဟိုမာမျမင္လား ကားေမွာက္နီစြာကို” ဆိုပနာ လက္ညွိဳးထိုးျပေရ ။
ေယခါ ယင္း၀ါက်ီးက ” ေယာ္ မင္း ေအေလာက္မ်က္စိႀဟိမာ ႀကဲေဒးေၾကာင္ေတာင္ ျမင္နီရစြာကိုေတာင္ အရာ၀ါနီသိမ့္ေရ မနားေယ......မင္း ေျပာခါ မင္းကားေမွာက္နီေရဆို...အဂု မင္းကားက ထလန္းဂါး(ပက္လက္)လန္နီစြာရာျမင္ေရ။ လံုး၀ မကူညီပီးေ၀း မင္း..င၀ါေခါင္” ဆိုပနာ အားလံုးရြာကိုျပန္လားခကတ္ေတလတ္..............။
အားလံုးေပ်ာ္ၾဟြင္ႏိုင္ဂတ္ပါစီ.........။(ကယန္းလူမ်ိဳး အသိတေယာက္ေျပာျပဖူးစြာကို ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမရို႕ကို ေပ်ာ္စီခ်င္လို႕ မွ်၀ီပီးလိုက္စြာဘာရာ.....အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါေရ။
free4waddy
(ခြန္းတိုင္းသက္သီဘေလာ့မွ)
Posts
0 မွတ္ခ်က္:
Post a Comment