ေလ႔လာ၍မရေသာပညာဟူသည္မဟိဟု အမ်ားကလက္ခံယူထား၏။ ေယတာလည္းအမွန္ပင္ ေယာက္က်ားမ်ားေလ႔လာ၍မရေသာပညာမွာ မိမၼာယာက်မ္းပင္ျဖစ္သည္။ ပဇာေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယင္းပညာသည္ မိမၼရို႕၏ကိုယ္ပိုင္ျဖစ္သည့္အတြက္ သူရို႕တိရာပိုင္ၿပီး ေယာက္က်ားတိအမွန္ပင္ ေလ႔လာ၍မရႏိုင္ပါ။
ဥပမာအားျဖင့္ ပံုျပင္ေခ်တပုဒ္ေျပာျပပါမည္။ ုအယင္ကခါ လူပိ်ဳေခ်တေယာက္ ဒိသာပါေမာကၡဆရာပါးမွာ ပညာသင္ၿပီးလို႔ျပန္ေရခါ ကန္ေဘာင္နား ရီခတ္ဖို႔လာေရ အပ်ိဳမေခ်တေယာက္ႏွင့္တိြပါေရ။
ေယခါ ယင္းအပိ်ဳမေခ်က မီးပါေရ “အေမာင္ အဇာကလာလို႔ အဇာတို႔လားဖို႔ေရာင္”
လူပ်ိဳေခ်က “အကၽြန္ေတာ္ ဒိသာပါေမာကၡဆရာပါးမွာ သံုးႏွစ္သံုးမိုး အသာတမႏၲလို႔ေခၚေရ မိမၼမာယာက်မ္းကိုသင္ၿပီးလို႔ ျပန္လာပါေရ” ေျဖေရ။
ေယခါ မိမၼပ်ိဳေခ်က “အေမာင္ သံုးႏွစ္သံုးမိုး ေလ႔လာခၿပီးယာဆိုေက ေကာင္းေကာင္းမိမၼပညာကိုိ တတ္ကၽြမ္းဖို႔မလားေယ”
လူပိ်ဳေခ်က “ဟုတ္ပါယင့္၊ တတ္သင့္သေလာက္တတ္ေတ”
ေယခါ အပ်ိဳမေခ်က “ ယင္းပိုင္ဆို အကၽြန္ႏွင့္ၿပိဳင္ဖို႔လား”
ေယခါ လူပ်ိဳေခ်ကလည္း သံုးႏွစ္သံုးမိုးသင္ထားေရပညာ၊ ဇာနားထားဖို႔လဲဆိုပ်ာ “ၿပိဳင္ေကၿပိဳင္“ သေဘာတူလိုက္ေတ။
အပိ်ဳမေခ်က မီးေရ “ေမာင္းေမာင္ အယင္ၿပိဳင္ဖို႔လား၊ အကၽြန္အယင္ၿပိဳင္ရဖို႔လား”
လူပိ်ဳေခ်က “နင္အယင္ၿပိဳင္” ေျဖေရ။
ယင္းပိုင္ေျပာၿပီးစြာႏွင့္ အပ်ိဳမေခ်က “စပ်ာေမာင္းေမာင္” ဆိုပ်ာ ရြာကိုလွည့္လို႔ “ကူပါကယ္ပါ” ဇကုန္ေအာ္လိုက္ေတ။ ေယခါ မိမၼေခ်တေယာက္ ဒုကၡေရာက္နီပ်ာအထင္ႏွင့္ ရြာသားတိ ဒုတ္ဆြဲဒါးဆဲြ ထြက္ပါလတ္ကတ္ေတ။ ယင္းကိုျမင္ခါ လူပ်ိဳေခ်က မ်က္စိျပဴးမ်က္ဆံျပဴး ေၾကာက္ႀကီးသံဖက္ ဒူးတုန္နီပ်ာ။
ေယခါ အပိ်ဳမေခ်က ေျပာေရ “အေမာင္ မတတ္ပ်ာမလား၊ အကၽြန္ေျပာစြာကိုရာလုပ္ဖိ” ဆိုပနာ လူပ်ိဳေခ်ကို ကန္ထဲသို႔ ခုန္ဆင္းခိုင္းလိုက္ေတ။ ဘသားႀကီးမွာ မိမၼေခ်ေျပာေရအတိုင္း ကန္ထဲသို႔ ခုန္ဆင္းလိုက္ရေရ။
ရြာသားတိက “ဇာျဖစ္လဲ..ဇာျဖစ္လဲ” မီးေရခါ အပ်ိဳမေခ်က “ဇာျဖစ္ဖို႔လဲ ကန္ထဲမွာ ရီကူးမတက္ ေယာက္က်ားေခ်တေယာက္ျပဳတ္က်လို႔။ တခ်က္ကယ္ကတ္” ေျပာလိုက္ေတ။
ေယခါ ရြာသားတိ လူပ်ိဳေခ်ကို ဆင္းကယ္ကတ္ေတ။ ယင္းနိကပင္ “မိမၼမာယာ မိမၼရာပိုင္၊ ေယာက္က်ားမႏိုင္ေၾကာင္း” လူပ်ိဳေမာင္းေမာင္ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္လားလီပါသည္။
အသွ်င္ (Ashun)
----------------
(ရကၡိတ႐ို႕ဆံုရပ္ၿမီဘေလာ့မွ)
Posts
0 မွတ္ခ်က္:
Post a Comment