လူဟူသည္မွာ၊ ဓမၼတာတည့္
“ရီႀကိဳင္ရာ ျမက္ႏုရာ” ႐ွာကတ္လည္း။
ဤသည္စကား၊ ငါစဥ္းစားမိ
ငါမြီးေရၿမီ၊ အဖျပည္ကို
ဤနီရာသည္၊ ရီမႀကိဳင္ဟု
ေသြဖယ္ေၾကာခိုင္း သင့္သလား။
ငါမြီးေရျပည္၊ အမိၿမီကို
ဤနီရာကား၊ ၿမီသားၾကမ္းယွ
ျမက္လွမႏု၊ စိတ္ဝယ္ခုလ်က္
စိန္႔ထြက္ေၾကာခိုင္ သင့္သလား။
“ျမင့္ျမတ္စိတ္ဓာတ္၊ ငတ္ခ်င္ငတ္စီ
ဝတ္ထားသီလ၊ ခြါမခ်ေခ်”။
ဘဝတိုက္ပြဲ၊ ရင္ဆုိင္ႏႊဲယင္း...
ယံုၾကည္ခ်က္ၿမဲ၊ စြန္႔႐ႊတ္ရဲယင္း...
ေမွ်ာ္လင္းခ်က္ဇြဲ၊ အားမာန္ခဲယင္း...
ရဲရင့္သတၱိ၊ သိကၡာျပည့္ျဖင့္
မိမြီ ဖမြီ၊ ဇာတိၿမီကို
ရီႀကိဳင္လည္းစု၊ ျမက္လည္းႏုေအာင္
ရီၾကည္လည္းရ၊ ျမက္လည္းလွေအာင္
စြမ္းေဆာင္ကတ္ဖို႔ မလိုလား။
...........
ေမာင္ႏွစ္သိမ့္
----------------
မွတ္ခ်က္။ ။ ရခိုင္မဂၢဇင္း အမွတ္ ၃၁၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ထုတ္စာအုပ္မွကူးယူၿပီးေက ရခိုင္ပိုင္ျပန္႐ြီးပနာ ေဖာ္ျပလိုက္ပါေရ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
0 မွတ္ခ်က္:
Post a Comment