“အေမွာင္ကိုခြင္း၊ အလင္းကိုေဆာင္၊ ရခိုင္အလင္းေရာင္။” စာပီျမင့္မွ လူမ်ဳိးျမင့္ေရ။ စာပီေပ်ာက္ေက လူမ်ဳိးေပ်က္ေတ။ ရခိုင္လူမ်ဳိးလြတ္လပ္ခ်င္ေက ရခိုင္စာကို အယင္သင္ကတ္။
ကၽြန္ေတာ္႐ို႕၏ “အေမွာင္ကိုခြင္း၊ အလင္းကိုေဆာင္၊ ရခိုင္အလင္းေရာင္”ဘေလာ့သည္ အိန္တာနက္ထက္မွာ တက္လာသမွ် ရခိုင္ဘာသာနန္႔ ေဆာင္းပါး၊ကဗ်ာ စသည္တိကို ႐ွာဖြီတင္ဆက္ဖို႔အတြက္ စမ္းသပ္ျပဳလုပ္နိန္ပါသည္။ လိုအပ္ခ်က္တိဟိပါက c'box မွာအမွာစာေရးထားခကတ္ပါ။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားနိန္ပါသည္။ ဆက္သြယ္ခ်င္ပါက alrevelation@gmail.com ကိုဆက္သြယ္ႏိုင္ပါေရ။

ေလာကသာရပ်ဳိ႕ႏွင့္ပ်ဳိ႕ဆရာရခိုင္သူျမတ္႐ို႕၏အတၳဳပၸတၱိ

သကၠရာဇ္ ၆၈၈ ခုႏွစ္တြင္ မင္းလ်င္ေစာသည္ သရက္ၿမိဳ႕ကိုတည္၍နိန္သည္။ သက္လူမ်ဳိးမ်ားကိုအုပ္စိုးေသာေၾကာင့္ သက္မင္းဟုေက်ာ္ေစာသည္။ သက္မင္းလ်င္ေစာတြင္ ေစာစံု၊ ေစာျဖဴ၊ ေစာတူဟု သားေတာ္သံုးပါးဟိပါသည္။

သက္႐ို႕သည္ရခိုင္႐ိုးမေတာင္စဥ္ေတာင္တန္းဟိ ေက်း႐ြာမ်ားကိုလားေရာက္ တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးၾကသည္။ ထိုအခါ ရခိုင္ဘုရင္မင္းထီးသည္ အမတ္ႀကီးရာဇစည္သူသႀကၤကိုစီလႊတ္၍သရက္ကိုအတိုက္ခိုင္းသည္။

သကၠရာဇ္ ၆၉၅ ခုတြင္ အမတ္ႀကီးသည္ စစ္သည္ဗိုလ္ပါအမ်ားႏွင့္ ႐ိုးမေတာင္ကိုျဖတ္ေက်ာ္ခ်ီတက္ကာ သက္မင္းလ်င္ေစာအား သားေတာ္သမီးေတာ္ မိဖုရား ေမာင္းမ႐ို႕ႏွင့္အတူ ပရိယာယ္ျဖင့္ အလြယ္တကူ ရခိုင္သို႔ယူေဆာင္လီသည္။

မင္းလ်င္ေစာလည္းရခိုင္သို႔ေရာက္လွ်င္ သားေတာ္သံုးပါး႐ို႕ကို ပိဋကတ္ ေဗဒင္တတ္ေသာ သူျမတ္ဝယ္အပ္လီ၏။ မင္းသားသံုးပါးလည္း ပိဋကတ္ ေဗဒင္သင္၍တတ္လီလွ်င္ ဆရာသူျမတ္အိပ္မက္ျမင္ေတာ္မူ၏။ ေနာင္ေတာ္အႀကီးေစာစံုသည္ စမုန္ျမစ္ရီကိုေသာက္၍ ကုန္သည္ဟုမက္၏။ ညီေတာ္အလတ္ ေစာျဖဴသည္ ဖိုးဦးေမာ္ရီကိုေသာက္၍ကုန္သည္ဟု မက္၏။ ညီေတာ္အငယ္ ေစာတူသည္ အဝျမစ္ရီကိုေသာက္၍ ကုန္သည္ဟု မက္၏။ ဆရာသူျမတ္လည္း မင္းသံုးပါးကိုေခၚ၍ -အေမာင္႐ို႕လည္းစစ္ကိုင္း၊ ပင္းယသို႔လား၍နိန္ကတ္လီ။ မင္းဂ်ည္းျဖစ္လိမ့္မည္။ မင္းျဖစ္လွ်င္ ငါ့ကိုမမိန္႔ပါႏွင့္-ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။ မင္းညီေနာင္သံုးပါး႐ို႕လည္း ခမည္းေတာ္ မယ္ေတာ္႐ို႕ကိုေလွ်ာက္၍ သကၠရာဇ္ ၇၀၅ ခုတြင္ အေ႐ွ႕ျပည္သို႔လားၾကလီသည္။ စစ္ကိုင္း၊ ပင္းယသို႔ေရာက္လွ်င္ ေစာစံုသည္ ျမင့္စိုင္းၿမိဳ႕ကိုစားရသည္။ ေစာျဖဴသည္္ ျပည္ၿမိဳ႕ကိုစားရသည္။ ေစာတူသည္ အျမင့္ၿမိဳ႕ကို တရဖ်ားေစာက္ အမည္ႏွင့္ စားရသည္။

ေနာင္ေသာအခါ အျမင့္တရဖ်ားေစာကဲသည္ အဝၿမိဳ႕တြင္ မင္းႀကီးစြာေစာကဲအမည္ႏွင့္ မင္းျဖစ္လီသည္။ မင္းႀကီးစြာေစာကဲသည္ ပညာဟိကိုခ်စ္ေတာ္မူတတ္သည္။ ပညာဟိစကားကို နားေထာင္နားေထာင္ေတာ္မူတတ္သည္။ မင္းႀကီးလက္ထက္တြင္ စဥ္းတပစ္အမတ္ႏွင့္ ဝန္စင္းမင္းရာဇာ႐ို႕သည္ မင္းတိုင္ပင္ပညာဟိမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ မင္းျဖစ္၍ (၁၆)ႏွစ္ဟိေသာအခါ မင္းႀကီးသည္ မိမိ၏ ငယ္ဆရာ ရခိုင္သူျမတ္ကို သတိရ၍ နိန္ျပည္ေတာ္သို႔ပင္ေခၚကာ မဟာသဃၤရာဇာဟူေသာ တံဆိပ္နာမံကပ္လွဴၿပီးလွ်င္ ကိုးကြယ္ေတာ္မူလီသည္။

ထိုမဟာသဃၤရာဇာ တံဆိပ္နာမံကို ခံယူေတာ္မူသည့္ ရခိုင္သူျမတ္သည္ မင္းသားသံုးပါးကို စာပီခ်စဥ္အခါက ေလာကသာရပ်ဳိ႕ကိုစီကံုးကာ မင္းသားအားသင္ၾကားပီးလီသည္။

ဤကား ဦးကုလားရာဇဝင္၊ဓညဝတီအေရးေတာ္ပံု၊ သာသနာလကၤာရစာတန္း႐ို႕ႏွင့္ အညီျဖစ္ေသာ ေလာကသာရပ်ဳိ႕ႏွင့္ ပ်ဳိ႕ဆရာ႐ို႕၏ အတၳဳပၸဳတၱိေပတည္း။

စာဆိုေတာ္ရခိုင္သူျမတ္၏ “ေလာကသာရပ်ဳိ႕”ကို ေအာက္မွာာေလ့လာဖတ္ၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။

(ပထမပိုင္း)


(ဒုတိယပိုင္း)

(တတိယပိုင္း-နိဂံုး)
-----------

မွတ္ခ်က္။ ။ “မင္းသုဝဏ္” တည္းျဖတ္၍ ၁၃၁၇ ခုႏွစ္တြင္ “ကုလဝတီပံုႏွိပ္တိုက္၊ ၆၀-ေရေက်ာ္လမ္း၊ ရန္ကုန္ကထုတ္ဝီေသာ “ေလာကသာရပ်ဳိ႕အေျဖ အဘိဓာန္” စာအုပ္ပါ အတၳဳပၸဳတၱိကိုထုတ္ႏႈတ္ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

0 မွတ္ခ်က္:

“အေမွာင္ကိုခြင္း၊ အလင္းကိုေဆာင္၊ ရခိုင္အလင္းေရာင္” ဘေလာ့ကို တမင္တကာလာကတ္ေတျဖစ္စီ၊ လမ္းမွားလို႔ေရာက္လာကတ္ေတျဖစ္စီ ကၽြန္ေတာ္႐ို႕ “ရခိုင္အလင္းေရာင္” မိသားစုမွ အထူးပင္ေက်းဇူးတင္ပါေရ။ ေနာက္ထပ္လည္း လာလည္ကတ္ပါလို႔ ဖိတ္ေခၚပါေရ။