တခါက တရားရံုးတခုမာ….လူသတ္မႈ၊ မုဒိန္းမႈ၊ ခိုးမႈ၊ ဓါးျပမႈ အစဟိေရ အမႈေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နန္႕ တရားခံတေယာက္ကို အမႈစစ္ေတ။ အမႈတိကို အားလံုးစစ္လို႕ၿပီးစြာနန္႕ တရားသူႀကီးက
“ေအး..ေမာင္မင္းကို ေဒအျပစ္ဒါဏ္တိ သက္သာေအာင္ ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရးပီးေရ အနီနန္႕ ေရွ႕ေနငွါးဖို႕ဆိုေဂ ငွါးခြင့္ျပဳေရ…” လို႕ ေျပာလိုက္ေတ။
တရားခံက “အကၽြန္ေရွ႕ေန လံုး၀မငွါးဘာ” ဆိုဘနာ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖေရ။ တရားရံုးတရံုးလံုး ကေဂါင္းအံ့ၾသလားခဂတ္ေတ။ တရားသူႀကီးက ဇာျဖစ္လို႕ မငါွးစြာလဲလို႕ ထပ္မီးေရခါ တရားခံက “ဘ၀မာ က်ေနာ္က်ဴးလြန္ခသမွ်ျပစ္မႈတိအားလံုးကို အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံဖို႕ဆံုးျဖတ္ထားပါေရ”………လတ္။
ဂနိ က်ေနာ္ရို႕ပတ္၀န္းက်င္မာေလ့ ေဖ့သာခ်မ္းသာလို႕ပင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ပညာတတ္လို႕ပင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ထံုးတမ္းစိုင္လာအရပင္ျဖစ္ျဖစ္ လူအမ်ားက ေယဘူယ်အားျဖင့္ ေလးစားအထင္ႀကီးခံရေရလူတိစြာ တခါတရီမာ လူအမ်ားက လူဆိုး၊ သူခိုးအထင္ခံနီကတ္ရေရ လူတိေလာက္ေတာင္ အမွန္တရားကို တန္ဖိုးမထားတတ္စြာတိ ဟိတတ္ပါေရ။
ေယဇူးနန္႕ ရခိုင္သူ၊ ရခိုင္သားအားလံုး ကိုယ္ရို႕ရုန္းကန္လႈပ္ယွား ၾဟင္သန္နီဂတ္ရေရ ပါတ္၀န္းက်င္မာ အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုိးတန္ဖိုးထားတတ္ေတလူတိနန္႕ မုသ၀ါဒ သမားတိကို ခဲြျခားျမင္ႏိုင္ကတ္ပါစီ………။
Free4waddy
(ခြန္းတိုင္းသက္သီဘေလာ့မွ)
Posts
0 မွတ္ခ်က္:
Post a Comment