ရြာတရြာမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတေက်ာင္းဟိေရ။ ရြာမွာ တရားနာဖို႔ဆိုေက ယင္းေက်ာင္းက ဘုန္းႀကီးလားပင့္ရေရ။ ယင္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ အလြန္တရားေဟာခ်င္ေရ ဘုန္းႀကီးတပါးဟိေရ။ ဘုန္းႀကီးလာပင့္ေရထဲမွာ သူတခါလည္းမလိုက္ရ။ ဘုန္းႀကီးမွာ တရားေဟာခ်င္ေရစိတ္ကို မ်ိဳထားရေရ။ ယင္းရြာမွာ ေမာင္သာလွဆိုေရ ငပ်င္းတေယာက္ဟိေရ။ သူ႔အလုပ္က စားလိုက္အိပ္လိုက္နန္႔ အခ်ိန္ကုန္ေရ။ တရက္နိ သူ႔အိမ္သွ်င္မကေျပာေရ"ေဒနိ ထမင္းခ်က္ဖို႔ထင္းရွာခီ။ ပါမလာေက အိမ္ျပန္မလာကဲ့" ဆိုၿပီးေက ခိုင္းလိုက္ေတ။ ငပ်င္းလည္း ထင္းရွာဖို႔ လားေရ။
တခ်က္တီးေက်ာ္ေလာက္မွာ ငပ်င္းက လယ္ကြင္းထဲကိုေရာက္လားခေရ။ လယ္ကြင္းထဲမွာ လူတိ အေညာင္းေျဖနီကတ္ေတ။ ယင္းအခ်ိန္မွာ တရားေဟာခ်င္ေရဘုန္းႀကီးႄကြပါလတ္ေတ။ ေယခါ ဘုန္းႀကီးလည္း ၀မ္းသာလားခၿပီးေက ငါ့ေတာ့ ေဒမွာတရားေဟာလို႔ရပ်ာဆိုၿပီးေက လယ္ကြင္းမွာဟိေရ လူတိအားလံုးကို တရားစေဟာေရ။
ငပ်င္းလည္းထင္းရွာဖို႔ပ်င္းေရခါ တရားေဟာစြာ ၀င္နားေထာင္ေရ။ (၁၁) ခ်က္တီးေလာက္ေက်ာ္ေရခါ လူတိအားလံုး ထြက္ၿပီးလားခကတ္ေတ။ ငပ်င္းတေယာက္တည္းရာက်န္ေရ။ ဘုန္းႀကီးမ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတခါ ငပ်င္းထြက္ၿပီးစြာကိုျမင္ေရ။ ဘုန္းႀကီးလည္းေနာက္ကလိုက္ေတ။ ငပ်င္းလည္းၿပီး၊ ဘုန္းႀကီးကလိုက္၊ လိုက္ကတ္ေတခါ ငပ်င္းရီတြင္းထဲကို လူးက်လားခေရ။ ေယလည္း ဘုန္းႀကီးကတရားေဟာစြာမတန္႔။ ဆက္ေဟာေရ။ ေယခါ ငပ်င္းက ေအာ္လိုက္ေတ။
"ရတနာ (၂) ပါးကယ္ေတာ္မူပါ"
ေယခါ ဘုန္းႀကီးက မီးေရ -
"ရတနာ (၃) ပါးမဟုတ္လား တကာ"
ငပ်င္းက ရီတြင္းထဲကနီ ျပန္ေအာ္ေရ -
"ရတနာ (၃) ပါးမွာ (၁) ပါး ေကာင္းဒုကၡပီးနီပါေရ"
ဘုန္းႀကီးလည္း ရွက္အားႀကီးလို႔ ေက်ာင္းကိုသကၤန္းဖုံးပနာ ျပန္လားခေရ။ ငပ်င္းအိမ္ကိုေရာက္ေက ဇာျဖစ္ဖို႔လဲဆိုစြာ သူငယ္ခ်င္းတိစဥ္းစားၾကည့္ကတ္ပါလီဖိ။
(ၿငိမ္းၿငိမ္း)
------------
(ရကၡိ႐ို႕ဆံုရပ္ၿမီဘေလာ့မွ)
Posts
0 မွတ္ခ်က္:
Post a Comment